Ruaha

De vorige keer schreven we nog zo enthousiast dat Yvonne haar verjaardag wilde vieren tussen de leeuwen en olifanten, maar we hadden niet verwacht dat de leeuwen en olifanten dat zo serieus zouden nemen... Naast onze tent heeft de halve nacht een olifant gestaan, die we konden horen ademen door zijn slurf en horen spetteren met water. En de leeuwen hebben ons vanaf 3 uur 's nachts wakker gehouden door happy birthday voor Yvonne te brullen. De leeuwen waren niet in het kamp zelf, maar wel heel vlakbij en die brullen klinken hard genoeg om het bijzonder dichtbij te laten lijken... Het was spannend genoeg om een zenuwinzinking van te krijgen... Yvonne was vooral heel blij dat het eindelijk licht begon te worden, terwijl Mark gewoon weer in slaap viel en wakker werd geknepen door Yvonne :). Maar goed, de volgende ochtend konden we genieten van een geweldig uitzicht, een super ontbijtje en werd ons verzekerd dat de Masai krijgers in het kamp echt wel voor onze veiligheid zouden zorgen en de olifant naast onze tent goed in de gaten hielden. Aan de andere kant werd ook verteld dat als er leeuwen in het kamp komen, dat die in koude nachten geneigd zijn om de Masai bij het kampvuur weg te jagen om zelf bij het vuur te kunnen liggen... De Masai vluchten dan naar een tent, omdat ze het principe hanteren dat wij als mensen in het domein van de dieren komen en het welzijn van de dieren dus prioriteit heeft.  De leeuwen komen door de geur van het bewerkte hout en zeep e.d. niet  op de platformen of in de tenten, maar in theorie zouden ze dat wel kunnen...

Onze ontbijtplek (dit was de laatste dag, toen we al klaar zaten met onze tassen).

Het interieur van onze superdeluxe tent op palen, met leuke print op de deken :). De tent was echt fantastisch, met een aparte chique badkamer, hete douche op solar power, veranda met lekkere stoelen, echt alles erop en eraan. Daarom, als je ergens 30 wordt, dan is dit wel een bijzonder geschikte plek, zo midden in de jungle van Afrika.

Twee van de drie olifanten die de hele nacht in ons kamp gegeten en gedronken hebben.

Een indruk van hoe dichtbij de olifanten waren. En 's nachts stond de olifant echt tegen onze badkamer aan :).

Dit is het symbool van Ruaha, de boom met een gat erin, die gemaakt is door olifanten. Je komt overal olifantenpoep en vernielde bomen tegen door heel het park. Ook enorm veel olifanten, hele kuddes met drie of meer generaties erin.

Het park heeft verschillende klimaten, sommige heel droog en dor en zanderig, sommige heel groen en bushy.

Meneer krokodil.

Wat een mooie tanden!

Onze favoriete dieren: de vadsige nijlpaarden, met hun leuke geluiden, geplons, gespetter, grote bek en flapperende oortjes. We hebben er ook nog wat filmpjes van gemaakt, hoewel ze qua beeldmateriaal niet heel bijzonder zijn, maar het ging ons vooral om de geluiden.

Giraffen hebben we ook heeeeel veel gezien. Die kunnen zo heerlijk onnozel naar ons kijken en als ze rennen zien ze er helemaal raar uit.

Zoals gezegd waren er meer dan genoeg olifanten te zien, die ook altijd wel fotogeniek zijn en leuk om naar te kijken. Er waren ook heel veel kleine olifantjes, waarbij de moeders natuurlijk erg beschermend zijn en wat opvliegend kunnen reageren met wapperende oren. Maar dat is dan wel weer leuk voor de foto's :).

Nog wat uitzichtjes onderweg

De dikidiki, het kleinste hert van Afrika.

De impala's, waar er ook meer dan genoeg van rondlopen.

De schattige aapjes weer.

De bavianen, oftewel nyanyi.

De kenge (varaan).

Punda milia, oftewel zebra's.

Vogeltje.

Hagedisje.

En last but not least natuurlijk de king of the jungle, simba:

We kwamen de eerste dag de kleintjes tegen, die helemaal alleen waren gelaten door de groep. Waarschijnlijk waren de ouders op jacht, maar het is wel vreemd dat de kleintjes zo open en bloot langs de weg waren achtergelaten zonder een volwassen leeuw in de buurt. Ze waren erg kwetsbaar voor andere dieren, zoals hyena's en drie waren nog heel klein. Ze waren ook duidelijk bang.

Maar deze was wel echt heel erg schattig en fotogeniek. Je zou hem zo meenemen en knuffelen...

Papa leeuw is dan wel wat indrukwekkender en de volgende dag kwamen we de rest van de groep tegen, zonder de kleintjes, die hadden ze nu ergens goed verstopt.

De ogen van de leeuwinnen zijn ook erg mooi.

Deze leeuw was al wat ouder en begon ook al kaal te worden.

En toen we na 11 uur safari terug kwamen in het kamp, werd ons aangeboden om nog even in een andere auto te stappen, om naar de twee mannelijke leeuwen te gaan kijken, die dichtbij ons kamp waren en ons de hele nacht hadden wakker gehouden met hun gebrul. Dat sloegen we natuurlijk niet af. Ze waren kennelijk uit de groep gegooid en moesten zich nu zelf zien te redden. De ene zag er heel hongerig uit, mager en met duidelijk zichtbare ribben. Hij was ook gewond, zijn ene oog leek eruit te zijn en de huid op zijn wang lag open. De andere was duidelijk de dominante van de twee en zag er wat sterker uit. Ze waren op dat moment vooral heel relaxed en rustig en een stuk minder eng dan 's nachts.

Toen we (oké, Yvonne vooral) ons daarna wat stoerder voelden en die nacht geluidopnamen wilden gaan maken van de leeuwen, toen kwamen ze niet meer zo dichtbij en bovendien waren we allebei zo kapot van de gebroken nacht ervoor en de enorm lange safaridag, dat we door alle diergeluiden heen hebben geslapen.

Verder hadden jullie nog een filmpje te goed van onze busrit naar Matema, met een indruk van het Afrikaanse landschap.

We hebben drie extreem leuke dagen gehad, superveel dieren gezien en we zaten in een geweldig kamp. Supereten, luxe, leuke eigenaar, leuke masaai krijgers, perfecte plek met veel dieren er omheen en in. Het was voor Yvonne met stip de meest bijzondere en onvergetelijke verjaardag ooit. Ze hadden ook nog een verjaardagstaart gebakken voor Yvonne, met kaarsjes erop en gezongen, dus was echt helemaal leuk!
Vervolgens vlogen we dus van Ruaha naar Zanzibar. We kregen goed waar voor ons geld, want we hadden drie tussenstops. Twee in Selous national park (ook leuk om overheen te vliegen) en 1 in Dar es Salaam. Het was geen vlucht voor mensen met vliegangst, want het was met een kleine Cessna, die erg gevoelig is voor wind, dus het hele vliegtuig voel je heen en weer geslingerd worden. Dan is er ook nog een landingsbaan van zand, met hobbels en bobbels, dus dat is ook best spannend. Maar we hadden een hele goeie, ervaren piloot, die al multitaskend met administratie en smsend, dat vliegtuig bestuurde alsof het een gewone bus was.
In Zanzibar stond onze transfer naar het noorden al klaar. Het is hier duidelijk vochtiger en warmer dan in het zuiden, veel groener en regenwoud-achtiger. Ons hotel in het noorden was niet helemaal wat we er gezien de prijs van hadden gehoopt, dus na 1 brakke nacht daar, hebben we dat weer voor gezien gehouden. Het strand is wel supermooi in het noorden, met het witste zand dat wij ooit gezien hebben. Maar het is wel 1 grote toeristische kermis, met ook het type toerist wat wij liever willen vermijden. En als je dan ook nog de hele nacht wordt wakker gehouden met 1 lange, harde housebeat, dan begrijp je dat dat niet helemaal is wat wij zochten. En omdat we eigenlijk na Matema ook wel klaar waren met de strandvakantie, zijn we verhuisd naar Stone Town, waar we een prima hotelletje hebben gevonden. Stone Town is lekker levendig, veel te zien en te doen, veel restaurantjes en leuke straatjes. En het is wel even praktisch om hier wat dingen te kunnen regelen, zoals de was en de planning voor de komende dagen.
We hebben voor morgen en overmorgen een halve dagtour geboekt naar Prison Island en Jozani forest reserve. Woensdag hebben we een ferry naar Pemba, waar we zeer waarschijnlijk geen internet zullen hebben. Dus de volgende foto's zullen we waarschijnlijk pas kunnen posten als we in Tanga op het vasteland zijn. We denken dat we nog wel tot op of na de kerst op Pemba zullen blijven, dus de volgende update zal waarschijnlijk even duren.