Bukoba
Vanaf Mwanza zijn we op 7 januari naar Bukoba gevlogen. We wilden eigenlijk met een boot over het Victoriameer, maar we kwamen ongeveer dezelfde problemen tegen als bij de trein in Dar. We konden alleen eerste klas reizen, want in de tweede klas mogen we niet samen in 1 coupé en in de derde klas weet je zeker dat je van boven tot onder beroofd wordt. De boot gaat maar drie keer per week en doet er twaalf uur over. De volgende boot zou pas over vier dagen gaan, wat zou betekenen dat we vier extra dagen in Mwanza moesten blijven, waar niet zo gek veel te beleven viel. Met de bus zouden we helemaal dagen onderweg zijn, dus veel keuze bleef er niet over.
In Mwanza zelf hebben we niet veel meer kunnen doen dan bijkomen van de safari en het stadje rondlopen. Alle andere excursies waren of door de Tanzaniaanse regering extreem geprijsd of door de weersomstandigheden niet aan te raden. Mwanza zelf was op zich wel een redelijk aangenaam stadje, met leuke uitzichtjes op Lake Victoria en allerlei grote rotsen.
Vanuit een restaurantje aan het meer hadden we uitzicht op een zwemmende varaan.
In Bukoba hebben we de eerste dag behoorlijk slecht weer gehad. We waren net het centrum ingelopen en opeens waren er zwarte wolken en werd het serieus zo donker als de nacht. Binnen tien minuten barstte een flinke onweersbui los en viel de stroom uit. Het was zo donker in het koffiehuisje waar we naarbinnen waren gevlucht, dat je met een zaklamp moest schijnen om iets te kunnen zien. Het waaide zo hard dat het binnen bijna net zo hard regende als buiten en het was ook heel snel niet meer tropisch warm. Dat was wel de heftigste bui die we ooit in een tropisch land hebben meegemaakt. De rest van de dag bleef het druilerig en nat, tot ergens aan het einde van de middag.
Toch namen we de gok om voor zondag 9 januari een wandeltocht te organiseren met een gids naar het Rubale bos, waterval en grot. Gelukkig was het weer toen een stuk beter.
De grot, waar tijdens de oorlog tussen Tanzania en Uganda in 1979 het leger bivakkeerde.
Nu zijn er vooral veel vleermuizen te vinden.
De waterval.
Het bos was verder niet zo bijzonder, er staan vooral aangeplante sparren, omdat de oorspronkelijke bomen zijn verbrand door de bevolking om houtskool van te maken. Het was een beetje alsof we door een Duits bos liepen. Veel dieren zijn er ook niet, weinig vogels en geen apen, omdat er voor hun geen voedsel is in dat bos. Dus het was vooral een slopende wandeling, maar wel leuk om wat van deze omgeving gezien te hebben.
Op de terugweg kwamen we nog deze rotshagedis tegen:
Maandag 10 januari gaan we om 6 uur 's ochtends beginnen aan deel twee van deze reis en gaan we onderweg naar Uganda. Onze eerste stop daar zal Masaka zijn, waar we 1 of meerdere nachten zullen blijven. Vanaf daar is het plan om richting het zuidwesten van Uganda te reizen, waar wat mooie natuurparken zijn.
