Matema Beach

Verrassend op tijd stond onze chauffeur op zondag 12 december klaar om ons naar Matema Beach te brengen, een ritje van 3 uur. Het eerste deel is een geasfalteerde weg en deze chauffeur reed ook opvallend beter en minder roekeloos dan de buschauffeur naar Mbeya. Het laatste uur is over een zandweg, wat leuk hobbelt en hotst en botst.
Mark heeft geprobeerd om wat bewegende sfeerbeeldjes hierbij te maken, maar die krijgen we (nog) niet online, dus hieronder een kleine indruk van de zuidelijke hooglanden van Tanzania op de foto.

We zagen onderweg genoeg mensen die zo in een reclame van Optimel zouden kunnen passen (het beste gewicht is evenwicht). Enorme zakken, balen hooi, eieren, jerrycans benzine, echt alles kunnen deze mensen op de fiets vervoeren. Sowieso opvallend veel fietsers hier.

Bij het Lake Shore resort in Matema Beach kunnen we genieten van dit uitzicht. We hebben alleen wel een dagje nodig gehad om te wennen aan hoe dingen hier geregeld worden (en zij om te wennen aan ons waarschijnlijk). Want toen we aankwamen, kregen we drie kamers te zien; twee op de begane grond en één op de bovenverdieping. De twee op de begane grond hadden last van een enorme vliegende mierenplaag, die ze geprobeerd hadden te bestrijden met gifitge spray. De mieren lagen op dat moment in enorme bergen dood te gaan, maar de helft leefde nog en vloog of liep of spartelde in het rond, zowel in als rond de kamer. Bovendien hing in de kamers een muffige, penetrante gifgeur.
Vergeleken daarbij was de kamer erboven veel aantrekkelijker en die had bovendien een mooier uitzicht op het meer, met een balkonnetje. Nadeel van die kamer was alleen dat hij van buiten niet op slot kon, want iemand had de sleutel meegenomen. Dus ja, om daar nou al je spullen "veilig" achter te laten... Maar, de manager had ons enthousiasme over de bovenste kamer wel gezien, dus hij bood nog een andere kamer aan, de enige andere kamer die hij nog had, maar die moest nog wel schoongemaakt worden. Tot die tijd konden we onze tassen in 1 van de gifkamers kwijt. Hij zou ons laten weten wanneer we konden verhuizen. Prima dus.
Ondertussen moesten we onze lunch alvast bestellen. We waren al gewaarschuwd door het tourbureau dat het eten hier nogal eens een probleem is. Je moet het ruim van tevoren bestellen (lees minimaal 5 uur van tevoren), anders is er niks en heb je zo een dag geen eten. Onze chauffeur was dan ook door het tourbureau geïnstrueerd om ervoor te zorgen dat wij wel te eten zouden krijgen. Het was ook niet duidelijk wat we konden bestellen. Ze vonden het duidelijk maar lastig dat we geen vis wilden, dus konden we rijst met kip krijgen. Maar oh nee, er was toch geen kip, dus dan maar rijst met groente. We vonden het allang best, zo moeilijk zijn we niet.
Verder moet je een tijd afspreken waarop je wil eten en zij zorgen dan dat het klaar is. En blijkbaar mag je ook niet voor die afgesproken tijd aan de tafel zitten om gewoon wat te drinken, dan gaat het systeem ook in de war. De serveerster was al chagrijnig, maar toen had ze het helemaal met ons gehad, zo leek het.
Maar goed, het eten was simpel, maar eetbaar. Meteen na de lunch moet het avondeten dus besteld en afgesproken worden. Weer was onduidelijk wat er in de aanbieding was. Inmiddels was er wel kip. Dus ze hadden spaghetti met kip.
Onze kamer was ondertussen nog steeds niet klaar. We vroegen het, maar degene die daar over ging was er natuurlijk niet. We gingen dus eerst maar een wandeling langs het strand maken. En nog één. En wachten. En vragen. Tot de serveerster, die geen Engels spreekt, uiteindelijk een "communication breakdown" van ons kreeg en de manager er weer bij haalde, die zijn schouders ophaalde en zei: "Oh ja, ik denk dat de kamer wel klaar is. Laten we gaan kijken".
Tegen het avondeten konden we dus eindelijk onze spullen uitpakken en douchen e.d. Alhoewel, douchen... er waren drie druppels koud water. Inmiddels hebben we door dat er alleen koud water is (ook al was ons warm water beloofd) en soms staat daar wel druk op en soms niet, dat is zeg maar een roulette. Maar als je daaraan gewend bent, dan is het nog best oké.
Het avondeten was vervolgens niet al te best, droge spaghetti met een stuk bot, waar als je door de taaigebakken huid heen wist te poeren uiteindelijk 1 draadje vlees uit was te krijgen. Of zoals onze gids van het tourbureau zegt: de koeien hier hebben naar Malawi en terug gelopen, dus daar zit geen steak meer aan. Zo is het met de kippen ook.
Toen we ook nog koffie wilden bestellen, kwam het stoom helemaal uit de oren van de serveerster. Hoewel haar collega, die wel Engels sprak, zei dat het geen probleem was, vond zij het duidelijk maar raar en was het haar veel teveel moeite om het voor ons te maken. Uiteindelijk kregen we een restje van wat er over was van het ontbijt van 's ochtends, wat al bijna koud was. En nieuwe maken, daar begon ze toch echt niet aan, al zei ze dat niet letterlijk, ze deed het gewoon niet.
Vervolgens moesten we ook nog tekenen voor alles wat we genuttigd hebben, terwijl we all-inclusive hebben geboekt. Na overleg met de manager werd ons verzekerd dat alles in orde is en we niets zullen hoeven te betalen, maar we moesten nog steeds tekenen en waren benieuwd wat ons gepresenteerd zou worden als we uitcheckten...Maar dat hebben we onze chauffeur laten regelen en hebben niks bij hoeven te betalen. :)

Bij het ontbijt op maandag was onze serveerster al iets beter gemutst. Wij ook, toen bleek dat het zowaar een stevig ontbijt was, met een thermoskan heet water om zelf koffie van te maken. Toen we ook nog in ons beste Swahili tegen de serveerster zeiden dat we het eten heerlijk vonden, hebben we haar zowaar aan het lachen gekregen. Bijna tot de tranen over haar wangen liepen zelfs, dus wat dat zegt over onze uitspraak... Ze zag ons woordenboekje Swahili en was ineens een stuk vriendelijker tegen ons. En wij op ons beurt, hebben de menukaart ontdekt, die we met ons boekje ook kunnen vertalen, en bestellen nu alleen het lokale voedsel, wat ze namelijk wèl goed kunnen maken en wat dus een stuk beter eetbaar is. Onze maaltijden hebben inmiddels een upgrade gekregen met mooie vormpjes rijst en groente en zelfs garnering van plakjes tomaat. En hoewel haar gezicht in een wat zure stand gegroeid is, krijgen we nu zelfs structureel een glimlach van de serveerster :) . 

Onze ruime kamer, met een klamboe met zowaar maar 3 gaten erin.

Maandag zijn we in de ochtend gaan lopen naar de monding van de rivier, waar krokodillen en iets verderop nijlpaarden zitten. Aan deze kant van het dorp is het eindelijk rustig genoeg om onze camera's erbij te pakken.

We kwamen eerst een soort poeltje tegen, waarvan we niet zeker weten of dat nou al de rivier zelf is of niet, omdat het niet uitkomt in het meer. Maar we zagen er wel duidelijke krokodillensporen. Dan wordt het opeens toch best spannend, want we waren helemaal alleen, in de middle of nowhere, met een aantal krokodillensporen om je heen... Waar ren je heen als er ineens 1 voor je neus staat? Vervolgens zagen we ook nog een paar enorme voetafdrukken, waarvan wij denken dat het van een nijlpaard was.
We hebben nog het poeltje afgespeurd, maar konden geen krokodillenoog ontdekken. Het kan best zijn dat ze alweer een eind verder gezwommen waren, maar het kan ook goed zijn dat ze nog in de buurt waren. We durfden het toch niet aan om verder de bushbush in te lopen of te dicht bij de rivier in de buurt te komen. Er worden niet voor niks wel vaker lokale dorpelingen opgegeten door krokodillen. Misschien beter om die een keer te spotten met een gids erbij, die weet wat hij doet.
Dus we zijn nog wel een stukje verder gelopen, tot de weg versperd werd door de rivier. Maar de Steve Irwin activiteiten bewaren we nog even tot een ander moment :) .

Een mooi Afrikaans tafereeltje langs het water.

Het uitzicht bij onze kamer nog een keer.

's Avonds ontdekten we ons vaste huisdier op de kamer: een mooie gekko. Hij maakt geen geluid en eet helaas ook niet hard genoeg om alle insecten uit onze kamer te krijgen. Maar hij ziet er wel leuk uit.

Dinsdag zijn we vanaf het dorp de andere kant langs het water gelopen, naar een naastgelegen dorp. We wilden eigenlijk naar een waterval, maar daar moet je heen met een gids en toestemming hebben van de dorpscouncil, omdat ze bang zijn dat toeristen hun zoetwatervoorraad vervuilen. Volgens onze reisgids zou een gids maar 2000 shilling kosten, maar ze vragen hier 30.000 shilling, wat we toch een beetje uit verhouding vonden voor een waterval, die hoogstwaarschijnlijk zo goed als droog staat, aangezien de rivier ook maar minimaal is. Voor dat geld hebben we hier een overnachting, dus we hebben de waterval geskipt en zijn gewoon zelf gaan wandelen in de omgeving.

Bij het dorpje verderop kwamen we weer hardwerkende mensen tegen. Diep respect voor deze vrouwen, die in de brandende zon, meer dan 30 graden, lopen te sjouwen met loodzware planken op hun hoofd. Daar komen ze ergens vanaf de berg mee naar beneden gelopen, via een smal paadje met een ravijn ernaast. We hebben even geprobeerd om het pad een stukje te lopen, maar het was te steil en te link met al die mensen die erlangs willen met hun planken, dus wij gaven dat al snel op.
En de sterke mannen? Die hangen een beetje in hun vissersbootje...

Deze vlinder wilde maar niet stilzitten, maar toch hebben we een plaatje van hem kunnen schieten.


's Middags hadden we niet echt iets te doen, dus zijn we nog eens teruggelopen naar de krokodillen poel. Daar werden we aangesproken door een wat armoedig mannetje, die ons vertelde dat de krokodillen daar alleen 's avonds komen. Maar, hij kon ons wel krokodillen en nijlpaarden laten zien. Dus wij met die man de jungle in. Hij maakte er een hartstikke spannende safari van, maar natuurlijk geen krokodil of nijlpaard gezien. En gelukkig maar, denken wij, want het was niet de meest veilige expeditie. Hij liet ons sporen en poep van nijlpaarden zien en de paadjes waar ze uit de rivier het moeras in komen om te eten. En wij moesten dan zo'n paadje in kruipen om in de rivier te kijken of er een nijlpaard zat... Als hij er had gezeten, was dat misschien niet de meest gunstige plek om er 1 tegen te komen...
Maar goed, het was wel een hilarische expeditie met deze meneer. :)
Op de foto hieronder zie je als je goed kijkt een geel touw lopen. Dat was een val voor een nijlpaard. Zodra hij erdoor kwam, zou het touw om zijn nek strak trekken. Het was ons niet helemaal duidelijk of dat nou was omdat deze meneer zijn huisje dichtbij had staan en dat wilde beveiligen op die manier of dat het was om een nijlpaard te kunnen eten. De beveiliging leek ons niet helemaal waterdicht en houdt ook op zijn max 1 nijlpaard tegen, dus wat dan met die andere 100? Maar ze eten of doden is ten eerste illegaal, maar lijkt ook niet heel logisch. En of de val werkt is dan ook nog de vraag.

Onze "gids" bij de papyrusplanten, waarachter de nijlpaarden zouden kunnen zitten.

Gelukkig kwamen we onderweg eindelijk wel andere dieren tegen, want we vroegen ons al af of alle dieren hier opgegeten zijn ofzo. Je ziet zo weinig dieren, zelfs geen spinnen of muggen, alleen een paar kleine vogeltjes, libellen, mieren en kleine vliegjes. Maar vandaag werden we nieuwsgierig bekeken door de Vervet Monkey's. De instellingen op de camera kregen we niet zo snel optimaal, dus zijn gezicht bleef een beetje onscherp en hij was ook snel weer weg in de bomen. Maar we verwachten dat we deze apensoort nog wel vaker gaan tegenkomen en zullen dan een nieuwe poging wagen.

Het andere leuke dier dat we tegenkwamen is de varaan, waar we er meerdere van gezien hebben.

Nog wat leuke uitzichtjes onderweg.

Ons huisje aan het strand.

En onze laatste zonsondergang bij Matema Beach.

Donderdagmorgen vroeg (04:00 uur) worden we getransporteerd naar Ruaha National Park, waar we een driedaagse gamedrive gaan doen en verblijven in een behoorlijk luxe "tentenkamp", hoewel het niet echt tenten zijn. Ook all-inclusive allemaal :) . Op de verjaardag van Yvonne zitten we dus als het goed is in een luxe resort tussen de leeuwen en olifanten, hoera! Daarna vliegen we van Ruaha naar Zanzibar, om wat tijd en gedoe te sparen. Want nog eens zo'n busreis, opnieuw een nacht in Dar es Salaam, de bootreis bij Dar es Salaam en al het gedoe met onze tassen, daar hadden we niet veel zin in en vinden we de investering van een vluchtje wel waard.
Dan blijven we drie dagen of langer in Baraka Bungalows resort in het noorden van Zanzibar.
We zullen wel zien hoe lang we op Zanzibar blijven en wat we allemaal gaan zien daar. Als we daar klaar zijn, gaan we met de boot naar Pemba Island. Misschien blijven we daar nog even, anders gaan we gelijk door met de boot naar Tanga, op het vasteland. Daar in de buurt gaan we weer wat dingen bekijken en ook dan een nieuwe planning maken. Het lijkt hier overal erg druk te zijn met kerst en oud en nieuw, dus misschien moeten we voor dan ook reserveringen maken in een hostel. Maar we weten nu nog niet waar we dan precies zullen zijn. Dus dat komt vast wel goed. Het was even een enorme hap uit ons budget, maar het zijn wel dingen die we graag wilden doen en waarvan gezegd wordt dat het bijzonder is en de investering waard is. Als je het doet, moet je het goed doen, toch? We hebben heel hard (en wij niet alleen, ook twee mensen van het tourbureau) ons best gedaan om budget overnachting te vinden op Zanzibar. Dat bleek of onmogelijk (ook omdat december het hoogseizoen is en dan prijzen verdriedubbelen), of als het wel mogelijk is, dan zit je in een vreselijk krot en is het vaak onveilig en eindigt je verblijf alsnog prijzig. Dus we hopen een middenweg te hebben gevonden met het geboekte hotel daar.

We denken dat we op Zanzibar wel weer internet kunnen vinden, dus dan volgt als het goed is de volgende update met hopelijk veel goede foto's van wildlife!