Queen Elizabeth I

Op woensdag 26 januari zijn we om 7 uur 's ochtends naar de Kyambura Gorge gereden, waar we om 8 uur startten met een chimpansee tracking. 

Deze hike was een stuk makkelijker dan die in Bwindi, alleen waren de chimpansees een stuk lastiger op te sporen. Chimpansees verplaatsen zich ook veel meer dan gorilla's. We hadden maar drie uur de tijd om ze te vinden en de eerste anderhalf uur hebben we alleen gelopen en sporen gevolgd. Er lagen overal resten voedsel dat ze hadden gegeten, uitwerpselen of pootafdrukken en alles was vers, maar geen chimpansee te bekennen. Ze maakten ook geen geluid, waardoor ze helemaal moeilijk te traceren zijn. Uiteindelijk vonden we een moeder en een baby, maar zodra ze ons zagen klommen ze een 30 meter hoge boom in, helemaal naar de top. Dus veel konden we van hun niet zien. Ze waren los van hun groep, dus we moesten nog verder zoeken. 

De baby die naar ons keek van boven.

Na een aantal sporen te hebben gevolgd die doodliepen of uit de gorge gingen, vonden we uiteindelijk nog een stuk of 5 chimpansees, die nog niet met de rest van de groep meegegaan waren. De meesten bleven hoog in een boom of renden hard achter hun groep aan en verdwenen in het bos. Er was er 1 die nog een beetje wilde poseren en met ons mee liep. Maar het was lastig om foto's te maken in het donkere bos, dus veel spectaculairs is daar qua beeldmateriaal niet uitgekomen. Het was uiteindelijk wel leuk om in ieder geval een paar wilde chimpansees te hebben kunnen zien, maar we hadden er eigenlijk iets meer van verwacht, meer geluid en een grotere groep. Er is nog 1 ander park waar we ze kunnen zien hier, waar de kans dat je er meer van dichtbij kan bekijken groter is, dus misschien dat we daar ook nog naartoe gaan. 

De "brug" waarmee we de rivier moesten oversteken.

Een kleine cobra in verregaande staat van ontbinding.

's Middags zijn we op bootsafari gegaan over de Kazinga channel, die Lake Edward en Lake George met elkaar verbindt. We hadden al wel verwacht dat dat een typisch toeristisch tripje zou zijn, waarbij een gids je vertelt dat als je links kijkt, je een olifant ziet en wat een bepaald type toerist aantrekt. Dat beeld klopte volledig, maar daar kwam nog eens bij dat we de mazzel hadden om de boot te mogen delen met 30 zelfingenomen Engelse vogelaars... Wat een vreselijk volk is dat! De nijlpaarden en olifanten konden ze gestolen worden, ze waren alleen geïnteresseerd in elk wezen met vleugels en een snavel, en daar vlogen er nogal wat van rond. Dan slingerden ze elkaar om het hardst om de oren met biologische namen en trivia. Maar het belangrijkste was om met hun enorme telelens een goeie foto te nemen, zodat ze konden roepen: "I shot the bastard!". Vaak waren ze vervolgens zo druk met het pochen over hun foto's en vogelkennis, dat ze te laat waren voor de volgende foto van een zeldzaam exemplaar. Het had bijna vermakelijk kunnen zijn, als ze niet zo vaak voor onze lens zouden fladderen met hun hysterische bewegingen. 

De bootreis zelf was wel erg leuk, omdat er zoveel dieren te zien waren. Omdat het ongeveer het heetste moment van de dag was, kwamen veel dieren naar het water om te drinken. Wat ons betreft had de trip zelf veel langer mogen duren dan 2 uur, en dan langs het hele kanaal heen en terug. 

Buffels, nijlpaarden en olifanten waren overal en leven als herbivoren gezellig vreedzaam naast elkaar. 

Je zou toch niet denken dat deze goedmoedige koeien tot de gevaarlijkste dieren van Afrika behoren. 

Een tweeling babynijlpaardjes.

Ook een enkele verlegen krokodil liet zich zien:

Ach ja, en aangezien er zoveel vogels waren hebben we ook daar maar een paar van op de foto gezet:

De African fish eagle.

De goliath heron, de grootste in zijn soort op aarde, zo hebben wij ons laten vertellen en wat iets om bijzonder enthousiast van te worden schijnt te zijn. 

De saddle-billed stork (ooievaar).

Zijn lelijke broertje, de marabou stork, die altijd bij vuilnisbelten te vinden is.

De Afrikaanse lepelaar.

Hier houdt zowel ons geheugen als de kennis van ons vogelkaartje even op.

En als laatste in onze bijzondere vogelcollectie, de giant eagle-owl (ofzo, een uil in ieder geval). 

Verder hebben we nog een klein filmpje gemaakt van overstekende olifanten. Er zit geen leuk geluid bij, behalve onze gids die er doorheen kletst :-). 

Na de bootreis reden we weer terug naar Katunguru, om vanuit daar de volgende dag voor zonsopgang aan een game drive te kunnen beginnen op de Kasenyi plains.